Herşey ötekinin, Borges'in başından geçiyor... Buenos Aires sokaklarında yürüyorum, arada bir durup belki de alışkanlıkla eski bir geçidin kemerine ya da demir parmaklıklı bir kapıya bakıyorum. Borges'ten, mektuplardan haber alıyorum, bazen de adı bir profesörler kurulundaki adlar arasında ya da bir yaşam öyküleri sozlügünde gözüme ilişiyor. Ben kum saatlerinden, haritalardan, onsekizinci yüzyıl baskı sanatından, sözcüklerin köklerinden, kahve kokusundan ve stevenson'ın düzyazısından keyif alıyorum; oteki de aynı şeylerden keyif alıyor, ama rolünü abartarak oynayan bir oyuncu gibi gösterişli bir biçimde. Aramızın bozuk olduğunu söylemek, işi biraz fazla büyütmek olur; ben yaşıyorum; kendimi yaşama bırakıyorum ki, Borges masallarını ve şiirlerini yazabilsin. Ve o masallarla şiirler beni doğruluyor. Dişe dokunur bişeyler yazmayı becerdiğini kabul etmek benim için o kadar güç degil, ama o yazdıkları beni kurtaramaz; belki de iyi olan artık hiç kimsenin, hatta ötekinin de olmadığı, söz ve geleneğin olduğu icin. kaldı ki, ben tümden yok olup gitmeye yazgılıyım, yalnızca belli bir an'ım otekinde varlığını sürdürecek. Her şeyi çarpıtmak ve abartmak gibi inatçı bir alışkanlığı olduğunu bilmeme karşın, artık yavaş yavaş her şeyi ona bırakıyorum. Spinoza, her şeyin kendisi olmayı sürdürmeye çalıştığını ileri sürmüştü; taşın taş olmak istediğini, kaplanınsa kaplan... Ben, kendimde değil Borges'te kalacagım (ben bireysem tabi), ama kendimi onun kitaplarından çok, başkalarının kitaplarında ya da bir gitarin kılı kırk yararcasına akort edilişinde tanıyabiliyorum. Yıllar once ondan kurtulmaya kalktım ve kent dışındaki gecekondu mahallelerinin soylencelerini bırakıp zaman ve sonsuzlukla oyunlara yoneldim. Ama o oyunlarda eninde sonunda Borges'in bir parçası oldu cıktı, ben şimdi başka şeylere yönelmek zorundayım. Anlayacağınız, benim yaşamım sürekli bir kaçış, ben her şeyi yitiriyorum ve her şey ya unutulup gidiyor ya da ötekine kalıyor.
Bu satırları hangimiz yazıyor, ben mi, o mu, bilmiyorum...
jorge luis borges
Bu satırları hangimiz yazıyor, ben mi, o mu, bilmiyorum...
jorge luis borges
(thnx ODE)
Yorumlar